Այս ուրբաթ ընթներցեցի «Ֆրանսիական հեքիաթներ» գրքից «Մկնիկ արքայադուստրը»: Գրքում գրվածեին ֆրանսիական ժողովրդական հեքիաթներ, ընդհանուր գրքում 14 հեքիաթ էր: Ես այս գիրքը մեկ անգամ կարդացել էի և ցանկացա վերհիշել: Գիրքը վերցրել եմ գրադարանից: Ըստ իս՝ սովորեցնող, հետաքրքիր գիրք: «Մկնիկ արքայադուստրը» հեքիաթի վերնագրի տակ այսպիսի մի հատված կար՝ «Ով ուզում է թող լսի, լավ հեքիաթ եմ ձեզ պատմում, սուտ չկա այս հեքիաթում, իսկ եթե կա էլ՝ մեկ-երկու խոսք»: Ինձ դուր եկավ այս հատվածը՝
Վերջապես, երբ թագավորն ու թագուհին արդեն կտրել էին հույսներըմ թագուհին ունեցավ մի աղջիկ, և արքայադստեր ծննդյան առթիվ պալատում բոլորը քեֆ էին անում և ուրախանում:
Բայց մոտիկ անտառումապրող մի ծեր կախարդուհու չէին հրավիրել խնջույքին, և նա որոշեց վրեժխնդիրլնել ու արքայադստերը դարձրեց մկնիկ: Արքայադուստրը պետք է մկնիկ մնար այնքան ժամանակ, մինչ որ մեկնումեկը ծիծաղեցներ կախարդուրհու քրոջը, որն ոչ ոք չէր տեսել ծիծաղելիս:
Իմ տպավորություններն այսքանն էին:
Միլենա Պողոսյան 